Ég var kominn niður á þjóðveg 47, Hvalfjarðarveg, rétt rúmlega níu í morgun klæddur knattspyrnulandsliðsbúningi Tíbet (rauðar og bláar rendur). Langhlaupin hófust því óvenjusnemma í dag. Það voru ekki kjöraðstæður til hlaups, sterkur mótvindur og regn aðra leiðina og sterkur meðvindur og regn á leiðinni til baka. Mér þótti ekki gott að hlaupa í rokinu og varð sí og æ hugsað til Söndru minnar sem hleypur í dag Laugavegshlaupið. Fimmtíu og eitthvað kílómetrar í roki og rigningu hljómar skelfilega í mín eyru.
En mér tókst þó að hlaupa mitt langhlaup en sló engin met í dag. í nótt var ég með hugann við mosapúðann sem ég hafði stungið upp hér í vegakanti til að leggja í náttúruna í kringum húsið. Púðinn var níðþungur og en mér tókst að flytja hann hingað á bílnum. Í nótt skipulagði ég hvernig ég ætlaði að fella púðann betur inn í náttúruna með því að bera steina í kringum hann. Það gerði ég í landsliðsbúningi Tíbet og í stuttbuxum merktum fótboltaliði Barcelona eftir hlaupið. Ég var ánægður með árangurinn.
