Hér sit ég, enn á Søbækvej, og horfi inn í ausandi regn sem er svo þétt að ég sé vart til næstu húsa. Eiginlega hefði ég átt að sitja í sæti 10C í flugvél frá flugfélaginu Air France (flugnúmer AF1151) hátt upp í himninum, yfir skýjunum, á leið til höfuðstaðar Frakklands, Parísar. En allt breyttist snemma í morgun, rétt áður en ég lagði af stað út á flugvöll, þegar Davíð staulaðist fram úr rúminu sínu, grár og gugginn, og sagðist vera veikur. Hann var sannarlega veikur, með hita, hálsbólgu og hausverk. Sennilega er hann með kóróna-vírusinn þar sem hann var í veislu um helgina með vini sínum sem reynist kóróna-smitaður.
Ég ákvað því að slaufa ferðinni til Parísar mér til sárrar armæðu. Ég gat ekki hugsað mér að vera í París á meðan veikindi geysa á heimilinu. Ég tek bækurnar sem ég hafði pakkað niður í ferðatösku aftur upp, líka allar nærbrækurnar, hlaupafötin, skyrturnar og allt það sem vikuferð til Parísar krefst. Svona er nú það.
