Það var vaknað óvenjusnemma í morgun enda þurfti Númi að ná flugvél til að fljúga aftur til Danmerkur. Þetta var stutt Íslandsstopp hjá Núma sem þarf að mæta aftur í vinnuna sína. Sennilega er hann þó kominn með nýja vinnu í London eftir marathon atvinnuviðtöl, gáfnapróf, persónuleikapróf og „case-tests“. Þau tíðindi fengu móðurina til að fella nokkur tár.
En þegar ég keyrði út Hvalfjörðinn í morgun á leið til Keflavíkur rifjaðist upp fyrir mér ævintýraför tveggja rithöfunda sem höfðu verið gestir bókmenntahátíðarinnar í Reykjavík fyrir nokkrum árum. Þetta voru ágætir náungar og fyndnir, Nicholas Shakespeare, frá Englandi og Ástralinn Murrey Bail.
Ég átti á þessum árum gamlan Mercedes Benz-bíl, þungan sleða, sem ég lánaði þessum góðu mönnum sem langaði að komast út fyrir bæjarmörkin á meðan á hátíðinni stóð. Þeir keyrðu því á Benzbílnum síðdegi eitt upp í Hvalfjörð. Þar tókst þeim fyrir kraftaverk að festa þýska eðalvagninn á götuslóða sem lá að einhverri veiðiá. Þeir reyndu hvað þeir gátu til að losa bílinn en á endanum gáfust þeir upp enda voru þeir að verða of seinir í móttöku til forsetans að Bessastöðum. Þeir flýttu sér því niður á Hvalfjarðarveg og náðu fljótlega að vekja athygli á sér og það var fyrir mildi miðaldra ökumanns að þessum úrvinda ferðalöngum sem voru komnir í mikla tímakreppu var boðið far. Um leið og ökumaðurinn bauð þeim að setjast upp í bílinn sinn benti hinn ástralski Murray á breska vin sinn: „This is my friend mr. Shakespeare and please bring us to the presedent.“
