Vico del Gargano. Vínkaupmaðurinn
Það er laugardagur hér í La Chiusa og það breytir engu í lífi mínu. Dagarnir eru hver öðrum líkir. Ég
Uncategorized
Vico del Gargano. Landeigandinn les bækur
Ég er ekki ítalskur en ég á land á Ítalíu og því fylgja ólífutré. Ég heyri að menn vilja ekki
Vico del Gargano. Aðkoman
Það er kominn 17. júlí og eftir nokkuð ferðalag í gegnum Ítalíu; Toscana, Umbria, Lazio, Abruzzo, Molise, Puglia og nú
Paciano (Umbria). Nunnurnar fimm og kaffigestir
Ég var eiginlega sofnaður þegar Númi, sem er á interrailferðalagi í Suður-Evrópu með vinum sínum (nú staddur í Nice) sendi
Pistoia. Þrjár myndir
Ég kann vel við mig hér í Pistoia (80.000 manna bær norðurvestur af Flórens), bærinn er fallegur, líflegur og rólegur
Pistoia. Reykmerki frá himnum
Messureykelsið í kirkjunni myndaði þunnar dansandi slæður í ljósgeislunum sem boruðu sér gegnum litla glugga undir kirkjuþakinu. Dómirkjan í Pistoia
Pistoia. Blá lína á korti
Ég hef náð til Pistoia (eftir skammarlega lélegan morgunmat, sjá mynd) og búinn að fá lykla að airBnB íbúðinni hér
Cavalaier-sur-Mer. Við Jónas H.
Mér varð eiginlega fyrst af öllu hugsað til Jónasar Hallgrímssonar þegar ég rúllaði aftur á bak niður steintröppurnar hérna í
Cavalaire-sur-Mer. Miskunnsemin
Ég byrja á hinum góðu tíðindum. Í göngutúrnum upp á topp bæjarins – löng brekka sem liggur í hlykkjum eftir
Cavalaire-sur-Mer. Blóðnóttin
Blóðnóttin. Nóttin þar sem hin nýuppblossaða reið fær að seytla út. Svo kemur morgun og reiðin er einhvern vegin runninn
Cavalaire-sur-Mer. Stop talking
Í morgun, strax eftir fyrsta kaffibollann, gekk ég niður brekkurnar hér í bænum og niður á strönd. Það voru ekki
Cavalaire-sur-Mer. Gerið óskir ykkar kunnar.
Verið ekki hugsjúk um neitt heldur gerið í öllum hlutum óskir ykkar kunnar. Með þessi orð í huganum vaknaði ég
Chamonix. Deyfðarátómatíkin
Hér í Chamonix gerist svo sem ekki margt. Það er sumarfrí og ég les, spila tennis og fer í langa