Espergærde. Að borða tómata með póstmanninum
Ég var kominn á fætur fyrir sólarupprás. Á meðan hafragrauturinn kólnaði á disknum mínum lallaði ég út í póstkassa, sem
Uncategorized
Espergærde. Skald.is
„Einbeitið ykkur að andartakinu,“ sagði jógakennarinn minn í morgun á meðan ég rembdist í hundsæfingunni. „Andartakið kemur aldrei aftur.“ Þetta
Espergærede. Tilgangur / tilgangsleysi
Ég er enn seinn og það er komið fram yfir hádegi þegar ég sest niður. Ég hef verið á ferðinni,
Espergærde. Rauðhausinn syngur
Ég hef ekki horft á bíómynd, sjónvarpsþáttaröð eða annað lifandi myndefni svo mánuðum skiptir. Ég finn að nú verð ég
Espergærde. Stórkostlegar fréttir og góðar tilfinningar.
Ég var fullur bjartsýni í gær þegar ég lagðist til svefns eftir mjög áhugavert og uppörvandi samtal sem ég átti
lesa meira Espergærde. Stórkostlegar fréttir og góðar tilfinningar.
Espergærde. Að horfa inn í líkamann
Ég er seinn fyrir í dag, ég ætti að hafa fyrir löngu klárað að skrifa Kaktus dagsins. Ég er búinn
Espergærde. Hinar menningalegu dyggðir
Í gær hafði ég tekið að mér að skrifa grein fyrir veftímarit, eða vefmiðil, ég veit ekki hvað maður á
Espergærde. Óþægindi sem símtæknin getur valdið
Í göngutúr mínum í gærkvöldi niður á ítölsku pizzeríuna hér niður á höfn hringdi síminn minn. Það vill svo til
Espergærde. Sex hugsanlega eftirminnileg atvik.
Föstudagurinn 14. september árið 2018. Hvers skyldi ég minnast frá þessum degi þegar ég lít til baka? Hér er listi
Espergærde. Hollt gæti reynzt að vera einhverjum eitthvað
Á göngu minni í gær úti í náttúrunni – ég veit ekki hvort maður getur kallað þetta göngu þegar maður
lesa meira Espergærde. Hollt gæti reynzt að vera einhverjum eitthvað
Espergærde. Einn dagur úr ári.
Ég svaf í mínu eigin rúmi í nótt, borðaði mína eigin útgáfu af hafragraut í morgun og sit nú á
París. Veikleikamerki hins tilvonandi elskhuga
Ég er á leiðinni heim frá París. Leigubíllinn brunar eftir hraðbrautinni burt frá borginni í átt til flugvallarins. Ég veit
París. Handarband tveggja einstaklinga.
Ég hef tekið eftir því hér í París að mér er oft heilsað með handarbandi. Fólk sem ég er aðeins