París. Sigurhringur munksins
Mánudagurinn hefur læðst hingað til mín í gegnum nóttina og nú finn ég að brátt sný ég aftur heim. Einn
KAKTUSINN
París. Vanadýrið með loðnu eyrun.
Félagi minn Jesper K. hefur mig grunaðan um að vera algjört vanadýr, mann sem endurtekur daga sína í sífellu. (Ég
París. Ég játa
Svo það sé skráð – fyrir framtíðina og til að forða þessari vitneskju frá gleymsku og að hún verði síðar
París. Doktorinn
Það rignir í París og göturnar eru dimmar og gljáandi svartar. Hvorki regnið né myrkrið hefur svo sem ekki mikil
París. Svona getur manni liðið
Í gær var ég fús til að nota 80 mínútur af mínum dýrmæta tíma hér í París til að sækja
París. Hjartalæknirinn
Einn dagur í París að baki og ég nefni það strax að afköstin á fyrsta degi voru 107%. Ég hafði
Kastrup. Leiðin til Parísar.
Klukkan 5:19 var ég kominn af stað í átt til lestarstöðvarinnar í Espergærde. Ég var kannski fyrr á ferðinni en
Espergærde. Nýtt eða gamalt?
Ég hef lært það á minni löngu ævi að maður skal vera fljótur til að heyra, seinn til að tala
Espergærde. Ástarbréf og Egill
Ég las frétt fyrir nokkrum dögum um að ástarbréf breska skáldsins T.S. Eliot til gamals skólafélaga síns í Princeton háskólanum
Espergærde. Forsíðuefni
Ég las um daginn um mann sem seint á lífsleiðinni komst í kynni kveðskap íslensku atómskáldanna. Sú viðkynning breytti lífi
Espergærde. Fluggírinn
Umræðuefni gærdagsins var þetta eilífa hjal um hverjir fá listamannalaun, eða rithöfundalaun, hverjir ekki og hve lengi eða hve stutt.
Espergærde. Hér kemur kínverska teppið mitt
Ég verð alltaf jafnhissa þegar síminn minn hringir. Ég trúi varla mínum eigin eyrum og ríf upp símtólið sem ég
Espergærde. Ár aukadaga.
Ég elska hlaupaár, sagði söngkonan sem ég mætti á götu í morgun. Hún er ljóshærð, hlý, brosmild og hafði farið