Ítalía, Civitavecchia. Síðasta færslan
Góðan daginn á laugardegi. Það eru vikukulok og um leið lok þessa Kaktus. Ég hef ákveðið að láta gott heita
Espergærde. Upp með dalina, niður með fjöllin.
Eftir mikla þögn umheimsins undanfarna daga fékk ég í gær bæði símtöl (og það gerist ekki oft hin síðari ár
Espergærde. Jafnvægistaugin og hrákinn í andlitið
Það kom í ljós í gær að allur minn svimi sem ég hafði haldið að væri höfundarveiki – sjúkdómur hins
lesa meira Espergærde. Jafnvægistaugin og hrákinn í andlitið
Espergærde. Skjallbandalagið
Ég kláraði að lesa skáldsögu fyrir nokkrum vikum og ég er enn að furða mig á hversu ómöguleg mér þótti
Espergærde. Hringurinn
Þegar ég horfi á hendurnar á mér finnst mér ég alltaf vera að horfa á hendur pabba míns. Hendur okkar
Espergærde. Nördinn eða að létta á hjartanu
Nú er helgin að baki og ég er sestur við mín dagbókarskrif. Ekki til að létta á hjartanu … eða
Espergærde. Norskur fíll.
Þótt hér sé sunnudagsmorgun er ekkert sem gefur til kynna að dagurinn sé helgur; helgidagur. Ég heyri ekki í kirkjuklukkum,
Espergærde. Andinn
Einu sinni var manninum skipt upp í líkama, sál og anda. Nú er andinn horfinn. Eftir stendur líkami og sál.
Espergærde. Upplestur á miðjum degi.
Hann: Viltu lesa fyrir mig, Snæi minn? Ég: Ég hélt að þú svæfir. Hann: Nei, ég var bara með lokuð
Espergærde. Glappaskot
Enn er sá 31. október. Alveg eins og í morgun þegar ég sat við dagbókarskrif. Og nú skrifa ég aftur
Espergærde. Fylgdarmaðurinn
Á fimmtudagsmorgni eru ekki margir á ferli hér fyrir utan kontórgluggann hjá mér; ég sé enga aðra hreyfingu en að
Espergærde. Lygalíf fullorðinna
Ég velti fyrir mér í morgun hvort það gæti verið tíska hjá ungum karlmönnum að lakka á sér neglurnar. Ekki
Espergærde. Sálfræðingurinn
Félagi minn, rithöfundurinn, kom í heimsókn í dag. Við höfðum ákveðið að hittast á ítalska staðnum hér í Espergærde í