Espergærde. „Ugens bog“
Í gærkvöldi vaknaði sú hugmynd að nýta gluggann á nýju skrifstofunni – þetta er gamall búðargluggi – til að kynna
Espergærde. Gífurlega eða gríðarlega
Ég hef oft sagt það, bæði upphátt, í hljóði – og líka á prenti – að fátt sé leiðinlegra en
Espergærde. Afleiðingar kvölddrykkju.
Yfir smábænum mínum var þessi skínandi fallegi regnbogi þegar ég gekk til vinnu í morgun; þrælskarpur og í réttri litaröð,
Espergærde. Einu sinni enn og nú með tilfinningu.
Í nótt rigndi eldi og brennisteini hér í Espergærde. Svo kröftugar voru þrumurnar og svo margar og bjartar voru eldingarnar
lesa meira Espergærde. Einu sinni enn og nú með tilfinningu.
Espergærde. Allt verður ósýnilegt.
Það var þoka í morgun, ég hafði sest niður við baðbrúna á steyptan vegg sem afmarkar ströndina og beið þess
Espergærde. Hinir órólegu
Ég er aftur lentur í þá andlegu klemmu að mér finnst ég varla hafa tíma fyrir neitt. Þetta er frekar
Espergærde. Hæka á dag. Alla daga ársins.
Ég hitti mann í dag sem ég kannast við. Ég hafði séð hann útundan mér þar sem hann kom gangandi
Espergærde. Trú, ást, kærleikur, kynlíf og svik.
Á meðan ég var staddur á Íslandi fór fram hin árlega bókmenntahátíð á Louisiana safninu hér í næsta bæ, Humlebæk.
Espergærde. Gagnslaus eftir morgunflug.
Aftur í Danmörku. Ég ákvað í morgun þegar ég keyrði frá Hvalfirði í átt til Keflavíkur (með viðkomu í Vesturbæ
Hvalfjörður. Björt lund fausksins
Allt mitt líf, eða svo lengi sem ég man, hef ég verið þjakaður af því sem kallast björt lund – það
Hvalfjörður. Smalinn hlustar á samtal
Mér líður eins og smala hér i sveitinni. Ég vakna við kindajarm og fuglasöng fyrir allar aldir. Rollurnar jarma í
Hvalfjörður. Hin íslenska morgunstemmning
Hó. Vaknaður í Hvalfirði sem liggur hér spegilsléttur fyrir utan gluggann hjá mér. Að vísu opnaði ég fyrst augun klukkan
Kastrup. Algjör rati
Ég tek fyrsta flug til Reykjavíkur og það hefur auðvitað í för með sér að ég þarf að vakna klukkan