Hér á hipsterakaffibarnum mínum þar sem ég borða morgunhafagrautinn er nýr starfsmaður á kaffivélinni. Ég sé ekki betur en þetta
lesa meira París … jafnvel eilífðina hefur hann lagt í brjóst þeirra …
Ég get sagt það strax, hér og nú, þar sem ég sit á hipsterkaffibarnum mínum og borða morgunmat: Afköstin í
Það eru fáir gestir á hipsterakaffihúsinu mínu hér í París í morgunsárið; við erum bara þrjú, ég, japönsk fínleg stúlka
Þetta er dagurinn sem ég flýg til Parísar. Klukkan fimm síðdegis, eða sautjánhundruð eins og flugmaðurinn mundi væntanlega velja að
Helgi að baki þar sem ég hef að mestu setið með annan fótinn upp í loft og ekki hreyft mína
Ég hafði kannski ekki stórar væntingar til gærdagsins, en ég hafði samt vonast eftir einhverju upplyftandi. En satt að segja
Þetta er einn af þeim dögum sem ég vakna með þá tilfinningu að eitthvað stórkostlegt sé í vændum. Stórtíðindi, góð,
Kannski gleymdi ég því á árum áður að lífið gengur ekki út á að láta tímann líða hratt. Helst vildi
lesa meira Espergærde. Munurinn á farsælum manni og mjög farsælum manni.
Það er sagt að Hemingway hafi stúderað skrif Knud Hamsuns og reynt bæði að líkja eftir hvernig Hamsun byggði upp
Í gærkvöldi fengum við heimsókn. Við vorum 11 í kvöldmat. Einn gestanna er málari og ég spurði hann af hverju
Mér var sagt að William Faulkner hafi skrifað As I Lay Dying á sex vikum. Bókina skrifaði hann eftir að
Kominn til baka til heimabæjar míns í Danmörku eftir nokkra daga dvöl í Reykjavík. Ég hafði danskan arkitekt með mér
Ég hef ekki tíma til að skrifa í dagbókina. Ég er gestgjafi í mínu eigin heimalandi og því þýt ég
