Espergærde. Ljósmynd úr gömlu lífi.
Í gærkvöldi fékk ég senda þessa ljósmynd (sjá fyrir ofan) frá Fúsa ljósmyndara, hirðljósmyndaranum á Bræðraborgarstíg. Ég man vel eftir
Agla Magnúsdóttir
Espergærde. Ég hlusta ekki á skæting.
Ég hafði vart tekið síðasta sopann úr kaffibollanum þegar ungt par kom askvaðandi og spurði hvort sætið væri laust. Það
London. Stund sannleikans
„Ekkert í heiminum er jafn hættulegt góðum skrifum og að hafa of mikinn tíma, of mikið frelsi. Hömlur og hindranir
Espergærde. 4000 vikur
Sennilega tilheyri ég fyrstu kynslóð þeirra sem finnst eðlilegt að ráðfæra sig við sálfræðing. Eiga vandamál og tala um þau við