Espergærde. Tímagöngin
„Áttu ekki regnföt, vinur?“ var ég einu sinni spurður þegar ég stóð illa klæddur úti í hellirigningu og virti fyrir
Friðgeir Einarsson
Espergærde. Sproti þinn og stafur
Sproti þinn og stafur. Þessi orð komu í huga mér þegar ég stóð úti í glugganum á skrifstofunni minni. Ég
Espergærde. Hvers vegna TMM?
Það lá þoka yfir smábænum mínum þegar ég vaknaði í morgun. Kannski var það táknrænt fyrir mitt eigið ástand því
Espergærde. Hvað drífur svona mann áfram?
Dagurinn byrjar. Ég opna gömlu, þreyttu útihurðina á lestarstöðinni og geng inn. Ég kveiki ekki ljósin heldur hraða mér í
Espergærde. Að fagna á hófsaman hátt
Það varð minna úr hátíðarhöldunum í gær vegna 1000 færslunnar á Kaktusinn en efni stóðu til. Ég fékk að vísu
Espergærde. Heyannir í nóvember
Ég var úti að slá gras í gær. Að hugsa sér að maður sé að slá blettinn í miðjum nóvember.
Espergærde. Misskilningur leiðréttur
Hó! Er nú langt á eftir áætlun með líf mitt. Enn einu sinni. Klukkan er meira en ellefu og það
Espergærde. Allt er blautt
Gekk mína leið í morgun til vinnu í miklu úrhelli. Regndroparnir féllu af miklu afli niður af himnum, smullu á
Espergærde. Neyðarhemillinn
Ég er aftur sestur á minn stað, á bláa stólinn með útsýnið yfir brautarpallinn. Það er mánudagsmorgunn og maðurinn í
Espergærde. Bækur í farteskið
Um helgina hef ég verið með hugann við Parísarferðina og reynt að skipuleggja vikuna framundan en ég legg í hann á
Espergærde. Til bókamessu
Hó. Fer í skónna eftir augnablik. Er á leið til bókamessu í Gautaborg verð á messunni í dag en kem aftur