Tímaáætlun bókaskrifarans
Nú þegar ég hef svo mörg stefnumót (á minn mælikvarða) finnst mér betra að skrifa niður einfalda tímaáætlun fyrir ferðir
Guðrún Eva Mínervudóttir
Spurningaregn að kvöldi
Í gærkvöldi eftir allt tölvuvesenið á mér barst mér tölvupóstur á nýja tölvupóstfangið mitt (snar@kaktusinn.is). Þetta var bréf frá gömlum
Að selja minna en ekkert eintak af eftirminnilegri bók
París var glóandi heit í gær en þrátt fyrir það ákvað ég að enda vinnudaginn á að hlaupa svokallað langhlaup.
lesa meira Að selja minna en ekkert eintak af eftirminnilegri bók
Hrifnæmi maðurinn
Um síðustu helgi var ég svo heppinn að vera boðinn í afmæli hjá félaga mínum. Hann hafði valið að bjóða
Hvalfjörður. Dagur hinnar löngu biðar.
Þetta hefur verið furðulegur dagur í dag. Ég er að bíða, ég er bara að bíða, hugsaði ég. Og satt
Espergærde. 31.12.19
Lokadagur ársins, uppgjörsdagur ársins. Hvað var best og hvað var enn betra? Ég læt allt flakka hér í freudísku flæði.
Espergærde. Mig vantaði bók … og hvað gerist?
Mig vantaði bók í gær (prentaða, ekki e-bók) og rölti því upp í bókabúðina hérna í bænum, þangað er tíu
Hvalfjörður. Gleði einfarans
Nú hefur margt breyst, finnst mér, eftir að ég er opinberlega höfundur að bók. Ég hef haldið því svo lengi
Espergærde. Safn nóbelshöfunda.
Það gerist ekki oft – það hefur í rauninni aldrei fyrr gerst – að ég komi inn á skrifstofu mína
Espergærde. Hægt er hratt
Einn af mínum góðu vinum er farinn að taka upp þann sið að senda mér skýrslu af lífi sínu einu
Espergærde. Ég hlusta ekki á skæting.
Ég hafði vart tekið síðasta sopann úr kaffibollanum þegar ungt par kom askvaðandi og spurði hvort sætið væri laust. Það
Espergærde. Hvað drífur svona mann áfram?
Dagurinn byrjar. Ég opna gömlu, þreyttu útihurðina á lestarstöðinni og geng inn. Ég kveiki ekki ljósin heldur hraða mér í
París. Í útlegðinni
Dagarnir í Parísarborg líða hratt. Skyndilega og alveg upp úr þurru er kominn föstudagur. Mér hefur orðið mikið úr verki