Espergærde. Comeback útgáfurefs.
Ég skrifa á hverjum degi á Kaktusinn. Það er regla hjá mér. Oftast skrifa ég eitthvað sem drífur á daga
Kolbrún Bergþórsdóttir
Espergærde. Endurkoma týnda sonarins.
Líf rithöfundarins er hrein rússíbanareið. Ég skynja það á eigin sálarlífi og ég hef skynjað það í mörg herrans ár
Espergærde. Kindarlegur. Kindarlegri. Kindarlegastur.
Ég mætti félaga mínum, manninum með hundinn, í morgunmyrkrinu á leið til vinnu. Nú rignir og ekki léttir það dimmuna
lesa meira Espergærde. Kindarlegur. Kindarlegri. Kindarlegastur.
Espergærde. Glappaskot
Enn er sá 31. október. Alveg eins og í morgun þegar ég sat við dagbókarskrif. Og nú skrifa ég aftur
Espergærde. Athafnamenn og ónytjungar.
Ég flaug heim frá Íslandi síðdegis í gær og var kominn til heimabæjar míns seint í gærkvöldi. Í fluginu til
Espergærde. Dugnaðardyggðin og linmennska
Mitt mikla bóklestrar-marathon hófst í gær, kannski ekki heppilegasti tími til að hefja slíkt langhlaup, því það er svo mörgu
Espergærde. Að pissa í sjóinn
Það rignir, ekki í sálinni, heldur í smábænum mínum. Svört skýin sigla hér yfir á nokkurri hraðferð og hella yfir
Espergærde. Hinir feimnu og hinir upplitsdjörfu
Ég fékk senda blaðaúrklippu í morgun úr Fréttablaðinu. Þetta er grein af menningarsíðu blaðsins. Kolbrún Bergþórsdóttir hefur skrifað um ungt
Espergærde. Listi yfir horfna hluti
Ég er dálítið fúll yfir því að japanski úrvalskrimminn Hinn grunaði hr. X eftir Keigo Higashino er ekki almennilega kominn í gang
Keflavík. Fólk á vegi mínum
Enn voru allir sofandi þegar ég lagði í hann út í nóttina. Haukur Ingvarsson sem býr við gönguleið mína á