Arnaldur Indriðason

Amsterdam. Góð skemmtun.

Að vera í Amsterdam og skrifa dagbók er ný reynsla fyrir mig, enda átti ég ekki von á að lenda

Þetta hefur verið furðulegur dagur í dag. Ég er að bíða, ég er bara að bíða, hugsaði ég. Og satt

Ég hef oft, og tilefnin eru mörg, velt fyrir mér markaðsáherslum bókaforlaga. Ekki bara íslenskra bókaforlaga heldur almennt og yfirleitt.

Umræðuefni gærdagsins var þetta eilífa hjal um hverjir fá listamannalaun, eða rithöfundalaun, hverjir ekki og hve lengi eða hve stutt.

„Only one book has made me cry in recent years,“ sagði sessunautur minn í fluginu til Kaupmannahafnar frá Reykjavík í

Ég las litla frétt um daginn þar sem sagt var frá því að glæpasagnahöfundurinn Arnaldur Indriðason hefði hagnast um 35

„Sæll, ungi maður.“ Svona byrjaði bréf sem ég fékk í gær í öllum mínum önnum. Bréfritarinn, sem tók fram að

Í gærkvöldi, þegar ég sat hér inni í stofunni í mínum góða, djúpa hægindastól og reyndi að fylgjast með því

Þegar ég vaknaði í morgun klukkan 5:40 var mér ljóst að þetta var merkisdagur sem ég var vaknaður til eftir