Keppni í fagurfræði hlaupabrauta.
Hingað í litla bæinn er fluttur – að minnsta kosti til skamms tíma – landi minn, leikstjórinn Benedikt Erlingsson. Hann
Bragi Ólafsson
Espergærde. Að baki daganna
Það er eins og sólin hafi ekki komið upp í morgun, slíkur er gráminn yfir höfðinu á mér. Venjulega, þegar
Espergærde. Ástir samlyndra höfunda
Allt í einu og algerlega upp úr þurru fór ég að endurraða í bókahillunni hjá mér. Hingað til hefur kylfa
Espergærde. 31.12.19
Lokadagur ársins, uppgjörsdagur ársins. Hvað var best og hvað var enn betra? Ég læt allt flakka hér í freudísku flæði.
Hvalfjörður. Hitt fólk 4
Nú flýg ég aftur til Danmerkur í dag. Íslandsdvölin var stutt í þetta sinn en ég hitti óvenjumarga – bæði
Vico del Gargano. Að vera ekki allra.
Ég las grein í vefblaðinu Stundinni í gær, skrifaða af rithöfundinum Hermanni Stefánssyni og fjallar meðal annars um bókina White
Espergærde. Svindl
Ég er eiginlega að svindla, hugsaði ég þegar ég skrifaði fyrstu orðin í dagbók dagsins því ég skrifaði þessi orð
Boston. Söguleg nútíð
Ég kláraði bók Braga Ólafssonar um ljóðskáldið hana Sturlu Jón, Sendiherrann. Fínasta bók, ég var í rauninni ánægður með bókina,
New York.
Ég sá sýningu leikflokks hér í New York á verki J.K. Rowling um Harry Potter þegar hann er orðinn fullorðinn
Kastrup. Greifi, sendiherra og matreiðsla góðra rétta
Mér þætti kannski ekki gaman að borða uppáhaldsréttinn minn á hverjum degi, þótt mér þyki hann eins og gefur að
lesa meira Kastrup. Greifi, sendiherra og matreiðsla góðra rétta
Espergærde. Staðan árið 1997.
Ég hef oft saknað þess að hafa ekki varðveitt betur þær myndir sem ég hef einhvern tíma átt úr lífi
Espegærde. Að veðja á rétta menn
Maður stígur um borð í Boeing flugvél og flýgur með henni í fjóra klukkutíma. Það er himinn og haf sem
Espergærde. Vont sæti, brengluð sýn?
Þegar ég horfi yfir íslenska menningarsviðið finnst mér ég stundum sitja í voðalega vondu sæti og ég velti því fyrir