Hvalfjörður. Hitt fólk 4
Nú flýg ég aftur til Danmerkur í dag. Íslandsdvölin var stutt í þetta sinn en ég hitti óvenjumarga – bæði
Bragi Ólafsson
Vico del Gargano. Hinn óvinsæli höfundur
Ég las grein í vefblaðinu Stundinni í gær, skrifaða af rithöfundinum Hermanni Stefánssyni og fjallar meðal annars um bókina White
Espergærde. Svindl
Ég er eiginlega að svindla, hugsaði ég þegar ég skrifaði fyrstu orðin í dagbók dagsins því ég skrifaði þessi orð
Boston. Söguleg nútíð
Ég kláraði bók Braga Ólafssonar um ljóðskáldið hana Sturlu Jón, Sendiherrann. Fínasta bók, ég var í rauninni ánægður með bókina,
New York.
Ég sá sýningu leikflokks hér í New York á verki J.K. Rowling um Harry Potter þegar hann er orðinn fullorðinn
Kastrup. Greifi, sendiherra og matreiðsla góðra rétta
Mér þætti kannski ekki gaman að borða uppáhaldsréttinn minn á hverjum degi, þótt mér þyki hann eins og gefur að
lesa meira Kastrup. Greifi, sendiherra og matreiðsla góðra rétta
Espergærde. Staðan árið 1997.
Ég hef oft saknað þess að hafa ekki varðveitt betur þær myndir sem ég hef einhvern tíma átt úr lífi
Espegærde. Að veðja á rétta menn
Maður stígur um borð í Boeing flugvél og flýgur með henni í fjóra klukkutíma. Það er himinn og haf sem
Espergærde. Vont sæti, brengluð sýn?
Þegar ég horfi yfir íslenska menningarsviðið finnst mér ég stundum sitja í voðalega vondu sæti og ég velti því fyrir
Espergærde. Póstkort frá gömlu sumri
Ekki veit ég hvað veldur en það er eins og ég sé ekki öllum gleymdur á Íslandi. Þegar ég kom
Espergærde. Ljóðabréf
Póstkassinn minn stendur örlítið skakkur á lóðamörkum hússins míns, við enda steinlagðs stígs sem er lagður í boga frá útidyrunum.
Espergærde. Undir skítahlassi
Í gær var haft samband við mig frá Íslandi. Mínu gamla heimalandi. Á hinum enda línunnar var maður sem ég
Fiatone. Hjartað slær
Fyrst er nauðsynlegt að gefa skýrslu um hlaup morgunsins. Í stuttu máli bætti ég tíma gærdagsins um 21 sekúndu og